Makroekonomia contra mikroekonomia?
Po opublikowaniu długiego tekstu (Klincz globalizacyjny – TUTAJ) zwrócono mi uwagę, że temat jest naukowo roztrząsany pod innym „tytułem”: przeciwieństwo między mikroekonomią a makroekonomią. wskazywano mi np. artykuł napisany i wygłoszony stosunkowo niedawno przez Profesora A. Nogę.
Odezwał się we mnie ekonometryk, czyli ktoś od modeli gospodarczych. I cóż on we mnie powiedział?
Mikroekonomia patrzy na świat gospodarczy okiem podmiotu gospodarującego, gospodarstwa domowego, pojedynczego człowieka. Analizuje jego zachowania w świecie, uważanym przezeń za zastany, obiektywny, istniejący i już. W takich warunkach „oddolniak” kalkuluje, co mu się opłaca – i najczęściej tak działa, choć racjonalność ekonomiczna nie jest najlepszą stroną człowieka.
Makroekonomia zaś ogląda wszystko z punktu widzenia Centrum decyzyjnego, analityka, z „lotu ptaka”. Analizuje gospodarkę pod kątem jej rozmiarów, struktur, procesów, mechanizmów, relacji wewnętrznych i zewnętrznych. I zastanawia się nad jej dynamiką oraz nad rozwiązaniami optymalizującymi w wielkiej skali.
Nie o tym pisałem w swojej notce nt. klinczu globalizacyjnego, tylko o tym, że w sytuacji wyboru Państwo i Nomenklatura zawsze wybiorą egoistycznie, a to oznacza szwank na interesie publicznym, ogólnym.
Ale mogę się zgodzić co do jednego podobieństwa: mikroekonomiści są na usługach bardzo konkretnych bytów gospodarczych, podpowiadając ludziom i firmom, co jest najlepsze tu-teraz, a co potem i w innych miejscach., zaś makroekonomiści są raczej wróżami systemowymi, operują mega-agregatami i miarami niepotrzebnymi nikomu „na dole”.
To o tych makroekonomistach mówi się: jutro oni uczenie wyjaśnią, dlaczego dziś nie zadziałało to, co oni wczoraj zalecali.
Znam jednego wybitnego analityka, profesora najbardziej znanej polskiej uczelni ekonomicznej, zajmującego się teorią decyzji. To pogranicze ekonomii. Bardziej pasujące do mojego artykułu.
Ale Tomasz nie czyta moich notek…