Ustawa o ordynacji swojszczyźnianej

2016-12-13 20:01

PROJEKT USTAWY W 7 PUNKTACH

USTAWA O ORDYNACJI SWOJSZCZYŹNIANEJ

1.       Swojszczyzna – to umowa osoby, rodziny, grupy, wspólnoty ze społecznością lokalna w sprawie wzajemnie użytecznej współpracy, która jednym daje prawo osiedlenia w ramach krainy, innym daje wartość w postaci gotowych do świadczenia pracy współ-mieszkańców;

2.       Swojszczyzna jest esencją obywatelstwa: osoby nie objęte swojszczyzną opierają swoje obywatelstwo na rejestracji przez urząd-organ-służbę państwową i korzystają z opieki generowanej przez Państwo, mają też narzuconą przez Państwo listę obowiązków;

3.       Obywatel rejestrowy (patrz: pkt 2) – nie jest w żaden sposób pozbawiony prawa Koszuli-Podłogi-Gazety, omawianego w innej ustawie;

4.       Społeczności swojszczyźniane obierają swoich reprezentantów-przedstawicieli – przede wszystkim Sołtysa – w trybie autokefalicznym: same określają termin wyborów, długość kadencji, wyposażenie Sołtysa w środki materialne „na życie” i „na działalność”, mają też prawo odwołać Sołtysa w uproszczonym, wiecowym trybie: następny wybrany nie „kończy kadencji”, tylko rozpoczyna własną, pełną;

5.       Wszyscy Sołtysi są automatycznie radnymi podstawowego szczebla terytorialnego (liczba radnych regulowana jest nie odgórnie, tylko związana jest z liczbą sołectw, podobnie z ich wynagrodzeniem i kadencją;

6.       Sołtysi-radni podejmują – odpowiedzialnie przed swoimi sołectwami – decyzje o kształcie i budżecie administracji lokalnej (uwzględniając minima ustawowe, takie jak komórka księgowa, prawnicza, itp.);

7.       Sołtysi-radni stanowią Ławę Sołtysowską w sprawach wyboru do szczebli wyższych, a za swoja działalność odpowiadają przede wszystkim przed społecznością sołecką-swojszczyźnianą, która może ich odwołać albo zmienić sposób ich dofinansowania;