Lech Grobelny – odkrywca piramid

2013-12-18 20:18

 

Pajacem być – rzecz ludzka, ale czemu się z tym obnosić?

Jest taka orientalna legenda o człowieku, który w jakiejś ważnej sprawie doradził władcy, za co ten był mu tak wdzięczny, że powiedział: żądaj nagrody, każdą ci dam. Człowiek skromnie, acz przebiegle powiedział: oto plansza warcabów, 64 pola. Każ swoim zarządcom zboża położyć na pierwszym polu jedno ziarno zboża, na drugim polu dwa ziarna, na trzecim polu cztery, na czwartym – osiem, i tak dalej, a na każdym kolejnym polu warcabów każ położyć dwa razy więcej ziaren, niż na poprzednim.

Władca zdumiał się taką skromnością dobroczyńcy i rozkazał. Wnet jednak przybyli doń zarządcy i powiedzieli, że nie ma w kraju tyle zboża, żeby zaspokoić życzenie dobroczyńcy, a jeszcze nie dotarli nawet do połowy pola warcabowego.

Kto nie wierzy – niech policzy. Do dziś cały świat nie produkuje tyle, ile zechciał przebiegły dobroczyńca.

Lech Grobelny był to człowiek umiarkowanego sukcesu, możliwego na przełomie „między starymi a nowymi czasy”. Pod każdym względem człowiek normalny. Pedia podaje: ukończył studia na Wydziale Mechanicznym, Elektrycznym i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, działał w tym czasie w ZSP. Za czasów PRL był właścicielem studia fotograficznego. Pierwsze wielkie pieniądze zarobił pod koniec lat 70-tych i na początku lat 80-tych, handlując w całej Polsce obrazkami z fotografią Jana Pawła II. Utworzył następnie zakład obróbki fotograficznej AFT (Art-Foto Projekt) i sieć w całej Polsce.

W 1988 roku założył spółkę Dorchem Sp. z o.o. (był prezesem jednoosobowego zarządu), początkowo handlującą chemikaliami fotograficznymi, a po transformacji ustrojowej będącą właścicielem sieci kantorów wymiany walut.

Potem założył Bezpieczną Kasę Oszczędności, która z bezpieczeństwem i oszczędnością miała niewiele wspólnego, nawet nie siedziała blisko tych pojęć.

BKO była pierwszym znanym funduszem powierniczym gwarantującym wkładcom ponadprzeciętne tantiemy mające mieć swoje źródło w agresywnym inwestowaniu w najbardziej rentowne przedsięwzięcia gospodarcze.

Dodajmy, że najlepszym naonczas miejscem agresywnej spekulacji była nowo otwarta Giełda Papierów Wartościowych. Jej sukces w pierwszych latach polegał na tym, że szarzy ludzie oraz przedsiębiorcy wyciągali swoje „zaskórniaki” i „skarpetniaki”, przychodzili z nimi do pleniących się jak grzyby po deszczu biur zwanych maklerskimi i zawsze zarabiali, bo wszelkie walory giełdowe rosły, dopóki ten skarpetkowy napływ trwał.

Tu nadszedł czas na wyjaśnienie, jak zbudowana jest piramida, i niech poczytają to również fachowcy od wykopaliskowego Egiptu, każdemu się przyda.

Piramida opiera się na dwóch elementach: na biznesowym zaufaniu do organizatora oraz na ciągłym przyroście funduszu powierniczego ( po trudno nazwać bierny kapitał gromadzony w płynnej formie gotówkowej inaczej niż funduszem powierniczym). Musimy uzbroić się w tym miejscu w wyobraźnię grawitacyjną. Organizator mówi do pierwszego frajera: daj mi wartość 100, a ja dość szybko (np. za rok) oddam ci 110, przy tym jeśli mi przyprowadzisz równie inteligentnego frajera z gotówką, to jeszcze ci dołożę i będziesz miał 115.

Frajerzy dają swoją gotówkę, część z nich na tym poprzestaje, a część rekomenduje ten biznes kolejnym frajerom (w rzeczywistości stają się pracownikami-naganiaczami funduszu). Jest oczywiste, że najpierw działa „mechanizm samonapędzający”, a to oznacza, że fundusz przyrasta szybciej, niż pojawiające się z czasem zobowiązania wobec „lokatorów” (wkładców funduszu). Potem następuje nasycenie (wysycenie), wygasa napływ wkładców, suma terminowych zobowiązań zbliża się do sumy wkładów i nieuchronnie ją „wyprzedzi”. Zwłaszcza, jeśli organizator funduszu paradoksalnie sam bierze poważnie swoje słowa i inwestuje pozyskane środki. Bo każdy dorosły ekonomista teoretyk albo przedsiębiorca praktyk wie, że nadzwyczajna rentowność w gospodarce jest zawsze niszowa i zawsze temporalna (przemija, jak bąbel w wodzie). Nie ma takiego miejsca w gospodarce, nawet niezrównoważonej, gdzie trwale rentowność przekracza średnią, elementarzem spekulanta jest ciągłe poszukiwanie nowych „napięć podażowo-popytowych”, bo to tam czekają błyskawiczne korzyści spekulacyjne.

Ani prawodawca (czyli posłowie i sejmowe kancelarie prawne), ani wymiar sprawiedliwości nie uważali na lekcjach z rachunkowości. Albo uważali i świadomie – z jakichś powodów których nie dociekam – pozwalają na powstawanie wciąż nowych sieci piramidalnych, udając że nie wiedzą, co ma na myśli „poeta” (patrz: Art.-B) zakładający kolejną firmę „doradztwa inwestycyjnego”.

Piramidalne sieci w Polsce nadal maja się świetnie, mimo kolejnych afer.

Czy na pewno

Pieniądze zarabiane w licznych sieciach piramidalnych są zarabiane jak najbardziej uczciwie – tyle że owe sieci oparte są na nieuczciwym paradygmacie: jest to założenie, że możliwy jest soczysty, treściwy dochód wynikający wyłącznie z obrotu wartościami pieniężnymi. Tymczasem każdy treściwy dochód (mający istotny wpływ na rzeczywisty wzrost dostatku) bierze się wyłącznie z pracy bezpośredniej lub z wykorzystaniem narzędzi pomnażającej efekt w postaci nowych dóbr. Każdy nadzwyczajny zysk „lokatora” (wkładcy funduszu) okupiony jest „oskubaniem” ludzi pracy, a także tych „lokatorów”, którzy przystępują późno do funduszu nieświadomi, że jest już on w fazie „wysycenia”.

Kiedy Grobelny zobaczył „sufit”, powyżej którego cały koncept niebawem ujawni swoją ekonomiczną nagość[1], zrobił to co każdy normalny facet bez skrupułów: wziął kasę z kasy i rozpłynął się w sinej dali. Tym samym zrobił ludziom umiejącym liczyć (czyli mającym zapasy gotówkowe) pierwszą w Polsce publiczną klasówkę z tematu „co je rynek i dlaczego”. Powinien za to dostać doktorat honoris causa od Szkoły Głównej Handlowej, która chętnie daje takie doktoraty rozmaitym cymbałom.

Bezpieczna Kasa Oszczędności – to była instytucja oferująca znacznie wyższe oprocentowanie (sięgające nawet 300% rocznie) lokat złotówkowych niż tradycyjne banki. Miało to być możliwe dzięki wymianie złotówek na dolary. Plan zawiódł, ponieważ po wprowadzeniu z dniem 1 stycznia 1990 r. pełnej wymienialności złotówki i sztywnego kursu dolara siła nabywcza tej waluty w warunkach wysokiej inflacji gwałtownie malała. Uważa się, że Kasie oszczędności powierzyło ok. 10 tys. osób[2].

 

*             *             *

W 1996 roku Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał Lecha Grobelnego na 12 lat więzienia za zagarnięcie w latach 1989-1990 ponad 8 mld starych zł (przed denominacją - dzisiejsze 800 tys. zł) z kasy Dorchemu (nie za piramidę!!! – JH). W 1997 jednakże Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił wyrok i zwrócił sprawę prokuraturze, a przedsiębiorcę zwolnił z aresztu. Prokuratura ostatecznie w 2002 roku umorzyła sprawę w braku wystarczających dowodów. Lech Grobelny przesiedział w areszcie pięć lat, za co domagał się od Skarbu Państwa miliona złotych zadośćuczynienia oraz 14,93 mln zł odszkodowania za niesłuszne aresztowanie. W październiku 2005 roku Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił jego powództwo.

Po wyjściu na wolność Grobelny założył firmę Odzysk do windykacji długów, lecz działalność nie przynosiła dochodów.

I to jest chyba najlepszy komentarz.

Forest Gump PL