Krzywoprzysięstwo
Krzywoprzysięstwo jest przestępstwem. Jest to fałszywe zeznanie przed sądem, przeciwko prawdziwemu rozstrzygnięciu sprawy. Krzywoprzysięstwo to zeznanie przeciwko prawdzie, kłamstwo polegające na mówieniu nieprawdy z intencją oszukania, wprowadzanie w błąd tego, który ma prawo znać prawdę.
Dz.U. 1997, Nr 78 poz. 483 - Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Rozdział IV "Posłowie i senatorowie" Art. 104 p. 2
Uroczyście ślubuję rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności i interesów Państwa, czynić wszystko dla pomyślności Ojczyzny i dobra obywateli, przestrzegać Konstytucji i innych praw Rzeczypospolitej Polskiej.
Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania Tak mi dopomóż Bóg.
Dz.U. 1997, Nr 78 poz. 483 - Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Rozdział VI "Rada ministrów i administracja rządowa" Art. 151
Obejmując urząd Prezesa Rady Ministrów (wiceprezesa Rady Ministrów, ministra), uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji i innym prawom Rzeczypospolitej Polskiej, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem.
Przysięga może być złożona z dodaniem zdania Tak mi dopomóż Bóg.
Polskie prawo nie reguluje przypadku, kiedy ktoś składa przysięgę fałszywie poza Sądem. Na przykład kiedy Poseł, Senator albo Premier złoży przysięgę, której potem nie przestrzega. Natomiast dla przypadku zeznań sądowych:
Krzywoprzysięstwo (zwane też fałszywymi zeznaniami) – ( za Wiki) to przestępstwo skierowane przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, polegające na zeznawaniu nieprawdy lub zatajaniu prawdy przy składaniu zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy (art. 233 § 1. K.k.)
Przestępstwo stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3.
Jest jednak furtka do ścigania funkcjonariuszy publicznych składających fałszywą przysięgę lub ją łamiących:
Przepisy dotyczące krzywoprzysięstwa (art. 233 § 1-3 oraz 5 K.k.) stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Uwaga: parlamentarzyści i premier obejmują swoje funkcje dopiero po złożeniu przysięgi (jest ona warunkiem dopuszczającym do funkcji), składają swoją przysięgę pod rygorem nie objęcia funkcji, zatem jeśli tej przysięgi nie przestrzegają, sprzeniewierzają się jej – obejmujący ich immunitet jest nieważny, a funkcja ulega automatycznemu anulowaniu.
Dalej za https://www.teologia.pl/m_k/prz-03.htm#q
5) Krzywoprzysięstwo
Kolejnym grzechem niewłaściwego używania imion świętych jest krzywoprzysięstwo. „Krzywoprzysięstwo wzywa Boga, by był świadkiem kłamstwa” (KKK 2151). „Drugie przykazanie zakazuje krzywoprzysięstwa. Przysięgać lub uroczyście przyrzekać oznacza wzywać Boga na świadka tego, co się twierdzi. Oznacza odwoływanie się do prawdomówności Bożej jako do rękojmi swojej własnej prawdomówności. Przysięga angażuje imię Pańskie. "Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał" (Pwt 6, 13).” (KKK 2150)
6) Wiarołomstwo
Wierność wymaga spełnienia danego słowa i obietnicy. To zobowiązanie jest tym większe, gdy ktoś obiecuje coś pod przysięgą albo bierze Boga na świadka, że dotrzyma przyrzeczenia. „Przyrzeczenia dawane innym w imię Boże angażują cześć, wierność, prawdomówność i autorytet Boga. Powinny one być dotrzymywane w duchu sprawiedliwości. Niewierność przyrzeczeniom jest nadużyciem imienia Bożego i w pewnym sensie czynieniem Boga kłamcą (Por. 1 J 1,10).” (KKK 2147)
„Wiarołomcą jest ten, kto pod przysięgą składa obietnicę, której nie ma zamiaru dotrzymać, lub ten, kto złożywszy pod przysięgą obietnicę, nie dotrzymuje słowa. Wiarołomstwo jest poważnym brakiem szacunku względem Pana wszelkiego słowa. Zobowiązanie się pod przysięgą do dokonania złego czynu sprzeciwia się świętości imienia Bożego” (KKK 2152).
* * *
Ślubowanie – (za Wiki) konwencjonalna, sformalizowana i uroczysta deklaracja składana przez osobę, która publicznie zobowiązuje się (przyrzeka, przysięga) osiągnąć określony cel lub przestrzegać określonych zasad (np. prawnych lub etycznych). Polega na ustnym wygłoszeniu ustalonych słów, a często także własnoręcznym podpisaniu samego tekstu. Ślubowanie może być złożone wobec Boga albo wobec ludzi, w tym wobec określonego podmiotu (organu). Złamanie ślubowania (sprzeniewierzenie się jemu) może skutkować swoistymi sankcjami, np. utratą honoru i czci lub sankcjami dyscyplinarnymi.
W języku potocznym ślubowanie jest zbliżone do przysięgi, jednak obowiązujące prawo w Polsce nazywa pewne deklaracje ślubowaniem, a inne przysięgą. Obecnie ślubowanie wymagane jest m.in. od osoby obejmującej następujące stanowiska:
- mianowanego urzędnika służby cywilnej
- pracownika samorządowego na stanowisku urzędniczym
- wójta, burmistrza (prezydenta miasta) oraz radnego gminy, powiatu lub sejmiku województwa
- sędziego Trybunału Konstytucyjnego
- sędziego sądu powszechnego, administracyjnego
- prokuratora
- posła lub senatora (ślubowanie poselskie, senatorskie)
- wojskowego aplikanta sądowego
To wszystko polecam uwadze tych, którzy z niesmakiem obserwują Parlament i Rząd, którzy mają niezadowalające kontakty z Organami, Urzędami, Służbami, Urzędnikami, Funkcjonariuszami.