Jak działa Męt
Tym obraźliwym – wiadomo – określeniem nazywam taką kategorię człowieka, który w obszarze Rynku konkuruje z Przedsiębiorcą (biznesowym i społecznikowskim oraz artystycznym).
Męt jest „wyskalowany” na średni horyzont– nawet jeśli myśli szeroko i odlegle albo przeciwnie, o tym co tuż-tuż.
Męt wyszukuje w skali tuż-tuż okazji do szybkiego wzbogacenia się tanim kosztem, do uzyskania błyskawicznej sławy, do uzyskania „prawie najważniejszego” stanowiska. Cokolwiek wyszuka – zwinnym ruchem to zawłaszcza, jak niektórzy łapią miejsce po wejściu do tramwaju, tratując przy tym wszystkich dookoła. Na uwagi ludzi bardziej opanowanych reaguje wrogo, a nie daj boże ktoś go uprzedzi!
W ten sposób Męt gromadzi swój dorobek w postaci dóbr doczesnych, w postaci artykułów o sobie (i innych pstryknięć medialnych), w postaci CV wyliczającego wszystkie jego mgławicowe pozycje. Tym dorobkiem wymachuje jako argumentem w dalszych łowach.
W hierarchii społecznej Męt lokuje się dokładnie na tym samym poziomie co Przedsiębiorca (powiedziałem: biznesowy, artystyczny, społecznikowski), czyli pomiędzy obszarem Państwa i Nomenklatury a obszarem „pozarynkowym”, w którym wszelkie starania są beznadziejne i marnotrawne, bo nie dadzą owoców oczekiwanych.
Każdy zna w swoim otoczeniu Mętów: to ci, którzy już są janczarami i władykami tego Systemu oraz ci, którzy peregrynują w ich bezpośrednim sąsiedzywie. To są najczęściej tzw. funkcjonariusze publiczni wykonujący zadania państwowe (to zapis prawny) oraz ich drużynnicy i „dupochroniarze”: komornicy, kontrolerzy, strażnicy, spisywacze, agenci, windykatorzy, sądownicy, radcy i podręczni szemrani prawnicy na pensji bądź z immunitetem, wydawacze zaświadczeń, zezwoleń i opinii oraz kluczy, pilnowacze przepisów, pieczęci i druków, egzaminatorzy, krawężnicy (cokolwiek to oznacza), agitatorzy polityczni udający dziennikarzy, pijawki udające usłużny serwis i obsługę, i całe zastępy takich darmozjadów.
Większość Mętów chodzi odziana i upozowana na Bardzo Ważnych Ludzi (VIP), choć czasem z daleka widać paździocha.
Zawodowym (zawód wykonywany) Męta jest konstruowania i zastawianie Więcierzy Mętnych. Cóż to jest? Pisałem wcześniej, w innych notkach:
Więcierz Mętny – to pułapka, konstrukcja prawnicza i układzik, zbudowany na przepisach prawnych, proceduralnych i socjotechnicznych, które pod pozorem ostrożności i staranności oraz zapobiegliwości wmusza się „sposobem” (zwodem) do podpisu klientowi, petentowi, kontrahentowi, partnerowi. Prowokuje się go do błędu, wykorzystując jego niezorientowanie lub niewiedzę albo niewygodne położenie.
Działa tu mechanizm „inattentional blindness” (zapraszam do googlarki): na niektóre rzeczy ten ktoś wrabiany w ogóle nie zwraca uwagi, choć są „widoczne gołym okiem”. Oczywiście, Męty wiedzą co robią, w odróżnieniu od „tego drugiego”. Działa to tym łatwiej, im w większej potrzebie jest podpisujący, „ten drugi” właśnie.
Potem, mając tak zarzucony więcierz obliczony na większą ilość frajerów, cierpliwie się czeka, albo wręcz prowokuje lub popycha w pułapkę.
To działa nawet mimo przepisów o wyzysku, mobbingu, celowym doprowadzeniu do…, usiłowaniu, spekulacji, nękaniu: prokuratorzy i sędziowie to też prawnicy, tak samo jak ci, którzy umyślają i wprowadzają Więcierze Mętne (zwane, np. w bankach, produktami), do tego są koterie, są Zatrzaski Lokalne (patrz: mój tekst opublikowany dziś rano), jest solidaryzm środowiskowy, jest spolegliwość biegłych i policjantów, jest niezorientowanie samych zainteresowanych-wrabianych oraz „ich” świadków, których pytaniami zakołowuje się na amen, jest wtórny analfabetyzm obywatelski, wyrażający się „głową muru nie przebijesz” albo „nie podskakuj, siedź i potakuj”.
Państwo wspiera ten mętny interes wspomnianym prawem powielaczowym, milczącym przyzwoleniem, w ramach polityki oddalania od siebie odpowiedzialności za ludzkie i publiczne sprawy, polityki ratowania albo ekspansji (pęcznienia, tuczenia) budżetu, przy tym państwo i Media bredzą cos o klasie średniej i braniu spraw we własne ręce, a to jest zwykłe Mętów rwactwo dojutrkowe.
Znów zacytuję swoją wcześniejszą notkę, inną:
Nie ma na nich bata. Poskarżysz się administracyjnie – nie dostaniesz odpowiedzi, albo taką treść: nieprawda, zapytaliśmy go, mówi że było inaczej. Poskarżysz się w trybie cywilnym – dostaniesz odpowiedź, że „miał takie prawo”, albo wkręcą cię w zgaduj-zgadulę (pokaż pan paragraf, bo odrzucimy skargę i przysolimy opłaty). Poskarżysz się w trybie karnym – zadziała środowiskowa solidarność, czyli jeden z filarów Układu. Zawsze masz w plecy, i co z tego, że ci Strassburg przyzna rację? Czasem nawet sądy i urzędy ci rację przyznają, ale to niczego nie zmienia w twojej sytuacji, bo ten, na kogo skarżyłeś, nie reaguje, jest bezkarny, a jeszcze gotów się mścić.
Przed Państwem to owe męty są zawsze bardziej wiarygodne. A szarak to pieniacz i awanturnik, a jeszcze obraża funkcjonariusza i nie trzyma nerwów na wodzy. Jeszcze myśli, że to jego Kraj (współ-jego), jeszcze myśli, że podatek upoważnia go do tego, by czuć się pracodawcą Państwa i tych mętów.
Dokręcić mu śrubę, uspokoi się.
Państwo RP AD 2011 jest silne takimi mętami właśnie: trzymają za mordę szaraków, wytrącają ich z równowagi, podważają sens jakiegokolwiek społecznego i publicznego działania, obezwładniają w nas obywatelstwo, przedsiębiorczość i naturalną żywotność ekonomiczną.
* * *
W dzisiejszej Polsce liczebność Mętów i Przedsiębiorców jest podobna. Skuteczność i „rentowność” Mętów – wielokrotnie przewyższa Przedsiębiorców. Cóż dziwnego w tym, że Przedsiębiorcy tracą orientację moralną i podporządkowują się „trendowi”?
Najśmieszniejsze, że ten typ człowieka powoli, jak lepka maź, wlewa się do nawy publicznej w miejsca dotąd „zabronione” dla mętnych praktyk: do obszaru rynkowego, do Nomenklatury (Administracja, Infrastruktura, Walory i Polityka), do zagnieżdżonego w Nomenklaturze Państwa.
A może to i śmieszne nie jest…