Ustawa o stronniczości dziennikarskiej

2016-12-27 09:25

PROJEKT USTAWY W 7 PUNKTACH

USTAWA O STRONNICZOŚCI DZIENNIKARSKIEJ

1.       Społeczną rolą dziennikarza-publicysty jest udostępnianie szeroko pojętej publiczności (czytelnicy, słuchacze, widzowie) rzetelnej, pełnej i bezstronnej informacji o sprawach bieżących, a dodatkową jego rolą jest zapewnienie profesjonalnego komentarza w sprawach technicznych, medycznych, społecznych, politycznych, itd.;

2.       Podstawową wartością moralną dziennikarza-publicysty jest bezstronność, a jego podstawowym przywilejem jest niezawisłość: obie cechy są rozumiane identycznie jak w przypadku sędziego;

3.       Wszelkie oznaki wyrażania jednostronnych poglądów (udział w przedsięwzięciu politycznym, opowiadanie się za kimś-czymś, danie nazwiska-twarzy w reklamie, sięganie po komentarze jednostronne) – bezwarunkowo oznacza rezygnację bezstronności i z opinii dziennikarza niezawisłego;

4.       Każdy dziennikarz, który choć raz okazał się oczywistym stronnikiem ugrupowania politycznego, podmiotu gospodarczego, innego lobby – jest na okres 3 lat (od daty ostatniego takiego aktu) bezwarunkowo oznaczany w każdym swoim wystąpieniu jako stronnik (z podaniem: czyj), nawet jeśli jego konkretne wystąpienie dotyczy czegoś innego;

5.       Prowadzony jest – wiadomy dziennikarzom-publicystom – jawny rejestr stronniczości, do którego wpis poprzedzony jest jawnym postępowaniem wyjaśniającym;

6.       Dziennikarz-publicysta stronniczy traci prawo do innej formy zatrudnienia-wynagrodzenia w zawodzie niż umowa o pracę w rozumieniu Kodeksu Pracy, również tzw. samozatrudnienie lub zatrudnienie agencyjne jest w tym przypadku niedozwolone: żadne publiczne wystąpienie stronniczego dziennikarza-publicysty nie może mieć innej podstawy niż aktualna umowa o pracę;

7.       Wątpliwości w sprawach stronniczości dziennikarskiej rozstrzygają sądy powszechne;