Ustawa o przedsiębiorczości
PROJEKT USTAWY W 7 PUNKTACH
USTAWA O PRZEDSIĘBIORCZOŚCI
1. Przedsiębiorczość umownie dzielimy na biznesową, społecznikowską, artystyczną i naukową. Przedsiębiorczość w najmniejszym stopniu oznacza „komercyjność”: pasja zarobkowania na działalności publicznej jest dopuszczalna, ale nie jest pożądana jako jedyna inspiracja do takiej działalności;
2. Przedsiębiorczość – to branie na siebie (osoba, rodzina, grupa, wspólnota, organizacja) zaspokajanie określonej – bez wszystkoizmu – potrzeby zdefiniowanej przez środowisko, przy czym czyni się to na własny rachunek, własnym sumptem, na własne ryzyko;
3. Przedsiębiorca ma prawo oczekiwać odrębnej „tantiemy” (renty) za swoje starania, ale nie może to mieć charaktery stricte komercyjnego i nie może być generowane jako zysk, tylko w formie społecznej rekomendacji mogącej stać się przedmiotem obrotu rynkowego (np. prawa autorskie);
4. Przeciwieństwem przedsiębiorczości jest – niepożądane – rwactwo dojutrkowe, czyli działalność w formule „skubnij i znikaj”, unikająca ukorzenienia, lubująca się w anonimowości, nieskłonna do równoważenia uprawnień i zobowiązań transakcyjnych;
5. Przedsiębiorca pod względem formalno-prawnym działa albo jako zarejestrowany podmiot gospodarujący, albo na podstawie rekomendacji rodzimego (swojszczyzna) samorządu lokalnego;
6. Przedsiębiorca nie ukorzeniony w lokalnej społeczności podlega bezwarunkoweuu ankietowaniu w sprawie pochodzenia swojszczyźnianego, przeszłości-doświadczenia oraz poręczeń-rekomendacji;
7. Przedsiębiorca, który umyślnie lub nieumyślnie działa(ł) na szkodę którejkolwiek społeczności – obowiązkowo i bezwarunkowo zawiesza swoją działalność (zastrzega się też zakaz „cichego wspólnictwa” dla działalności innych przedsiębiorców), a potem może wznowić działalność pod szczególnym nadzorem społeczności lokalnej;
