Ustawa o powiernictwie wyborczym
PROJEKT USTAWY W 7 PUNKTACH
USTAWA O POWIERNICTWIE WYBORCZYM (zadaniach poselskich)
1. Parlamentaryzm (a pojęcie to można rozciągnąć na rady samorządowe afiliowane przy administracji terenowej) opiera się współcześnie na rządach większości z poszanowaniem opinii mniejszości oraz praw człowieka i obywatela;
2. Formuła ta czyni pozorem wyborczo-polityczne zamiary formacji zwycięskiej, sprowadzając parlamentaryzm do procedur ostrożnościowych: ich naruszenie grozi nie uznaniem efektów pracy legislatury, choćby na mocy zasady Redbrucha, mówiącej o dozwolonym nieposłuszeństwie wobec prawa skierowanego wprost przeciw człowiekowi-społeczeństwu;
3. Współczesne wybory są rozpostarte między warstwę merytoryczno-programową i warstwę personalną. Obciążone są też znaczącą pozycją biurokracji wobec organów wybieralnych, niekiedy jest to pozycja dominująca;
4. Ustanawia się instytucję Szerokiej Wyborczej Konsultacji Społecznej, której zadaniem jest sformułowanie Obywatelskiej Listy Powierniczej, zawierającej spis zadań obowiązujących przyszłych posłów-radnych-ławników;
5. Kandydaci układają swoje osobiste programy wyborcze samodzielnie, ale są zobowiązani umieścić w swoim programie co najmniej dwa zadania z Obywatelskiej Listy Powierniczej;
6. Akt wyborczy składa się z dwóch działań: wyborów personalnych i wyborów zadaniowych, a ich wynik jest opracowywany wedle koincydencji obu działań wyborczych;
7. Poseł lub radny, za którego kadencji nie zostały zrealizowane zadania z Obywatelskiej Listy Powierniczej, jakie przybrał on w swojej kampanii wyborczej – traci bierne prawo wyborcze na następną kadencję, a jego polityczne CV we wszelkich innych wyborach jest oznaczone tym niepowodzeniem;