Przecież można
Credo
Można bogacić się i gromadzić majątek, zarabiać nawet wielkie pieniądze, nie wyzyskując nikogo. Mozna stać się wziętym artystą czy uczonym albo społecznikiem – i nie wywyższać się nad innych. Można uprawiać dowolnie pojmowaną politykę, powstrzymując się od używania, a zwłaszcza nadużywania władzy, prerogatyw, pozycji w hierarchiach i strukturach. Można czerpać rozmaite satysfakcje z wykonywanej roboty i pełnionych funkcji, działając przy tym rzetelnie i solidnie oraz odpowiedzialnie i rozważnie, mając w sobie umiar i dbając o harmonię wszystkiego wokół. Można być zamożnym i ważnym oraz dysponować talentami – a jednocześnie być dobrym człowiekiem, zasłużenie szanowanym. Można oskarżać i sądzić, nagradzać i karać, pozostając prawym i sprawiedliwym.
Można się spierać, agitować, interweniować, jednoczyć się w siłę, nie narażając się na zarzut stronniczości, powierzchowności, nieelegancji, jurgieltnictwa, fundamentalnego zaślepienia i zapiekłości. Można krytykować i komentować – nie szydząc. Można odmówić udziału i uwagi – nie ignorując. Można oburzać się i protestować – nie siejąc spustoszenia.
Ale w tym celu trzeba zacząć czytać podręczniki od tych rozdziałów, przypisów i załączników, gdzie omawia się zagrożenia i dokonuje sie krytyki ewentualnych czy realnych patologii. Trzeba po prostu być obywatelem w najbardziej soczystym znaczeniu tego słowa, dla którego godność i pomyślność bliźniego i ojczyzny to wartości ponad wszystko i mimo wszystko.
Trzeba zawsze unikać okazji do czynienia krzywdy ludziom i szkody krajowi, znajdować powód, by wciąż od nowa stawać się przyzwoitym.