Pogrzeb przed narodzinami
To wygląda na nudziarstwo. Ale muszę przypomnieć się z Ordynacją Sołtysowską i w ogóle z Nowymi 21 Postulatami, a to dlatego że:
- czytam czy słyszę, już nie pamiętam w jakim (nomen-omen) „medium”, że partie parlamentarne jeszcze przed kampanią samorządową potwierdzają lub przegrupowują swoje koalicje w kierunku Sejmików Wojewódzkich;
- o ile – powiada się – w „małych”, nisko-szczeblowych samorządach głosuje się niekiedy na konkretnych ludzi, o tyle wybory do „samorządów” wojewódzkich będą w swej formule między-partyjne;
- i to co najważniejsze: od tego, kto „obsadzi” sejmiki wojewódzkie, zależy to, która gmina dostanie inwestycje, fundusze, projekty systemowe, priorytety zadaniowe;
No, to zapytam od razu: po co komu w takich warunkach sołtys, radny gminny i powiatowy, wójt, burmistrz miasteczka, starosta? I tak jego działanie zostanie wpasowane w centralną, między-partyjną politykę! Jak wyglądać będzie Obywatel, który w swoim lokalnym środowisku „panuje” nad ordynacją wyborczą, „kontroluje” sąsiada-radnego i znajomego-burmistrza/wójta – skoro tamten na każde dociekliwe pytanie odpowie rozkładając ręce: „złociutki, nieba bym ci przychylił, ale z Województwa dali to i to, przyznali tyle i tyle, kontrolę mi naślą, nic nie poradzę, choć myślę jako i ty”.
We współ-mojej koncepcji demokracji „oddolnej” sołtysi Województwa obierają – w jakiś wiecowo-konstruktywny sposób – władze wojewódzkie (wcześniej powiatowe), definiują budżety, opierając się na potrzebach gmin i powiatów oraz na solidarnej gotowości do public collection (zwanej familiarnie „narodową ściepą”).
W takim systemie Wojewodowie byliby delegaturą Państwa, a Marszałkowie delegaturą Ludu (patrz: między marszałkiem a wojewodą), partyjność zostaje zawieszona na kołku, kiedy Wojewoda (organ) spotyka się z Marszałkiem (ruch) – patrz odpartyjnić – i tyle.
I co by się stało, gdybyśmy ten temat, po obywatelsku, postawili na ostrzu noża w nadchodzącej kampanii?