PIOSENKI ELŻBIETA ADAMIAK

Nic nie mam 
Zdmuchnęła mnie ta jesień całkiem 
Nawet nie wiem 
Jak tam sprawy za lasem 
Rano wstaję, poemat chwalę 
Biorę się za słowo jak za chleb 
Rzeczywiście tak jak księżyc 
Ludzie znają mnie tylko z jednej 
Jesiennej strony 

Nic nie mam 
Tylko z daszkiem nieba zamyślony kaszkiet 
Nie zważam 
Na mody byle jakie 
Piszę wyłącznie, piszę wyłącznie 
Uczuć starym drapakiem 
Rzeczywiście tak jak księżyc 
Ludzie znają mnie tylko z jednej 
Jesiennej strony

Zaśnij, a ja przeproszę twoje sny
Za moją w nich obecność.
Widzisz: światło już zasypia
I noc rozwlekła swą pościel po ulicach.

Zaśnij, sufit ciepło mruczy
I podłoga zasnęła.
Śpią w szafie wszystkie twoje buty
I śpi, w kłębek zwinięta, niedziela.
 

Zaśnij, a ja przeproszę twoje sny.
Czekaj mnie wschodzącą niebem.
Jak ciepło i słonecznie,
Idę do Ciebie błękitnym kobiercem.

Aaaa

Ja przed deszczem w dłonie schowam
Ja cię w słońcu ukołyszę
Tak byś była tylko moja
Tak spokojnie tak najciszej ucałuję

W dłoni cieplej cię ogrzeje
W palce swoje cię ubiorę
Będziesz miała moje dłonie
Tak ciche tak spokojem zamyślone
 

Na poduszkach moich dłoni
Usta możesz tulić senne
Popatrz to nasza miłość
Tak ciepło tak wiosennie malowana.

Gdzie się spieszysz, dokąd pędzisz wciąż
Czy nie widzisz świateł, które
Dłońmi kryjesz tak jak murem
By nastała noc
Gdzie są chwile Twoich wolnych dni
Gdzie marzenie długie, senne
Nierealne tak jak pewne
Co zrobiłeś, co zrobiłeś z nim

Ref. Dookoła Ciebie tylko samochody i czas
Czas na przejście przez ulicę,
Czas na całe Twoje życie
Spójrz – Twój zegar już zgasł

Gdzie to życie – miałeś przecież żyć
Zamieniłeś krew w sekundy,
Jesteś nawet z tego dumny
Czas Cię zmienia w nic
Gdzie są chwile Twoich wolnych dni
Gdzie marzenie długie, senne
Nierealne tak jak pewne
Co zrobiłeś, co zrobiłeś z nim

Ref. Dookoła Ciebie tylko samochody i czas
Czas na przejście przez ulicę,
Czas na całe Twoje życie
Spójrz – Twój zegar już zgasł 

 

Gdzie się spieszysz, dokąd pędzisz wciąż 
Czy nie widzisz świateł, które 
Dłońmi kryjesz tak jak murem 
By nastała noc 
Gdzie są chwile 
Twoich wolnych dni 
Gdzie marzenie długie, senne 
Nierealne tak jak pewne 
Co zrobiłeś, co zrobiłeś z nim 

Ref. Dookoła Ciebie tylko samochody i czas 
Czas na przejście przez ulicę, 
Czas na całe Twoje życie Spójrz – 
Twój zegar już zgasł 

Gdzie to życie – miałeś przecież żyć 
Zamieniłeś krew w sekundy, 
Jesteś nawet z tego dumny 
Czas Cię zmienia w nic 
Gdzie są chwile 
Twoich wolnych dni 
Gdzie marzenie długie, senne 
Nierealne tak jak pewne 
Co zrobiłeś, co zrobiłeś z nim 

Ref. Dookoła Ciebie tylko samochody i czas 
Czas na przejście przez ulicę, 
Czas na całe Twoje życie 
Spójrz – Twój zegar już zgasł

Nim ostatni raz, w milczeniu gwiazd 
Mrok snem uderzy w gong miesiąca 
Nim się rozpłynie, teatr cieni, w pierwszych promieniach słońca
Zanim się rozum, z drzemki zbudzi 
Dajmy się, dajmy się ponieść!
Dajmy się ponieść! Żądz powodzi!

Trwaj chwilo trwaj, jesteś taka piękna! 
Dziś tylko głupcy śpią!
Ta noc uderzy nam do głów, upijmy się nią.
Porwij nas, porwij!
Rzeko zmysłów wezbrana
Niech się w tym pędzie zabliźni sumienia rana…

 

Niech naręcza rąk wirują w krąg dopóki działa czar księżyca
I w tęsknot grze, w zmysłowym śnie, niech się objawi tajemnica
Witaj w krainie wiecznej przyjemności!
Wystarczy otrzeć się o zło, wystarczy otrzeć się o zło
A zło już tak nie złości… 

Trwaj chwilo trwaj, jesteś taka piękna! 
Dziś tylko głupcy śpią!
Ta noc uderzy nam do głów, upijmy się nią.
Porwij nas, porwij!
Rzeko zmysłów wezbrana
Niech się w tym pędzie zabliźni sumienia rana…

Trwaj chwilo trwaj…

Dopala się świeca maleńki płomień drży,
Powoli zza pieca wychodzą szare sny,
Zacięła się płyta adapter się miedzi,
Stukają w podłogę zmęczeni sąsiedzi,
Wiec idź już nie wracaj i nie przeszkadzaj mi,

Nie było cię długo, przestałam liczyć dni,
Wolałeś te druga kwiaciarkę z vis a vis,
Zapomniał korytarz jak brzmią twoje kroki,
Nie poznał cię nawet twój fotel głęboki,
Wiec po co tu siedzisz i dziwisz nocne ćmy,
 

Posłuchaj latarnie wołają cię zza mgły,
No nie patrz tak na mnie wiesz przecież gdzie są drzwi,
Potrafię bez ciebie oddychać i śpiewać,
Choć coraz bezbarwniej jest ptakom na drzewach,
A tamte dwie krople to wcale nie są łzy.

Chcę zapomnieć tamte lata 
które czas nam pozaplatał
w ciasny warkocz chmurnych dni i chłodnych nocy
Spakowałam wszystkie słowa 
których nie chcę już żałować

Szukam siebie ku pomocy
szukam siebie szukam siebie
w chowanego grą zmęczona zmęczona więcej
szukam siebie bo zgubiłam życia sens
i nie wiem czym nakarmić moje głodne serce

Szukam siebie szukam siebie
zagubionej wśród salonów świateł
prosta z nieba spadła gwiazda niepotrzebna
wypalona żarem uczuć przez lata

 

Między nami krata wspomnień 
idziesz tęsknic ja zapomnieć
bo tęsknota rozmieniła mnie na drobne
Zbieram skrzętnie grosz za groszem
o skarbonkę już nie proszę
zbieram siebie na dobre

Mej miłości bezwzajemnej 
rozsypanej twoim hojnym gestem
nie pozbieram już dość mam w oczach twych litości
moje dumne choć niepełnosprawne serce

Zbieram siebie zbieram siebie
czas poczeka choć uciekły lata
Nie dla ciebie już otworzyłam w sercu konto
na które wpłacam siebie w ratach

Zbieram słońca i księżyce 
i zwieszam je nad swoim życiem
zbieram gwiazdy aby ujrzeć w rogu duszy
zakurzone drogowskazy wzruszeń

W górach jest wszystko, co kocham
Wszystkie wiersze są w bukach
Zawsze, kiedy tam wracam
Biorą mnie klony za wnuka
Zawsze kiedy tam wracam
Siedzę na ławce z księżycem
I szumią brzóz kropidła
Dalekie miasta są niczym
 

Ja się tu urodziłam w piśmie
Ja wszystko górom zapisałam czarnym
Ja jeden znam tylko Synaj
Na lasce jałowca wsparty
I czerwień kalin jak Cyrylice piszę
I na trąbitach jesieni głosi bór
Że jedna jest tylko mądrość -
Dzieło zdjęte z gór...