Milion róż pąsowych

Zhil-byl hudozhnik odin,
Domik imel i holsty.
No on aktrisu lyubil,
Tu, chto lyubila tsvety.
On togda prodal svoj dom,
Prodal kartiny i krov
I na vse den'gi kupil
Tseloe more tsvetov.

Million, million,
Million alyh roz
Iz okna, iz okna,
Iz okna vidish' ty.
Kto vlyublen, kto vlyublen,
Kto vlyublen, i vser'ez,
Svoyu zhizn' dlya tebya
Prevratit v tsvety.

 

Utrom ty vstanesh' u okna,
Mozhet, soshla ty s uma, -
Kak prodolzhenie sna,
Ploschad' tsvetami polna.
Poholodeet dusha:
Chto za bogach zdes' chudit?
A pod oknom, chut' dysha,
Bednyj hudozhnik stoit.

Million, million,
Million alyh roz…

Vstrecha byla korotka,
V noch' ee poezd uvez,
No v ee zhizni byla
Pesnya bezumiya roz.
Prozhil hudozhnik odin,
Mnogo on bed perenes,
No v ego zhizni byla
Tselaya ploschad' tsvetov.

Million, million,
Million alyh roz

 

Raz malarz co wzięcie miał
Dom miał, pracownię i sad
Kochał artystkę, a ta
Kwiaty kochała nad stan
Sprzedał sztalugi i dom,
Sprzedał dorobek i sad
No, i za cały ten skarb
Kwiatów kupiwszy – jej dał

Milion, milion,
Cały milion róż
Morzem u stóp pąsowym,
Kwitnie kwiat.
Kto by tak, kto by tak,
Kochał, by za grosz,
Życie swe niby ten
Bukiet róż ci dać.

 

Świtu złotego już blask,
Wyjrzyj za okno – a tam
Tam purpurowych róż las,
Ktoś zasłał snem cały plac.
Cóż to za bogacz dał znak?
Patrzy z balkonu, i śni
Pod oknem jednak nie car,
Artysta biedny jak mysz

Milion, milion,
Cały milion róż…

Zanim powiędły do cna,
Róże – skończyła się gra,
Hymn bezrozumny róż zgasł
Pociąg zaś ją uwiózł w dal.
Malarz zaś biedę swą niósł,
Lecz zawsze miał to we snach,
Że kiedyś z serca jej dał
Pąsowych róż wielki plac

Milion, milion,
Cały milion róż…