Kamil Sipowicz – wspólnik Ramony

2013-11-26 22:16

 

Pajacem być – rzecz ludzka, ale czemu się z tym obnosić?

 

Jak donosi Pedia – tytuł magistra uzyskał na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1974–1979). Studia doktoranckie realizował na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium (1980–1982) i Wolnym Uniwersytecie Berlina (1982–1988). Posiada stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii (tytuł rozprawy doktorskiej: "Zagadnienia nieautentyczności i degeneracji w filozofii Martina Heideggera").

Bywa, że ludzie są naśladowcami, ale bywa też, że są najtrafniejszymi ilustracjami tego, co przekazują innym.

Kamil Sipowicz jest żywym odzwierciedleniem tez swojej pracy doktorskiej, traktującej o nieautentyczności i degeneracji. Nie twierdzę tak po analizie jego twórczości artystycznej, tylko na podstawie historii „wrobienia” blond-suczki Ramony w przemyt narkotyków.

Na jego rodzonej stronie internetowej[1] zawisło takie zdanie w konwencji „ja sam o sobie”: „1981-1984 – z powodu stanu wojennego w Polsce i odmowy wydania paszportu wymuszony pobyt w kraju i  praca jako szef klubu jazzowego Aquarium[2] w Warszawie oraz  dziennikarz muzyczny w piśmie Razem[3]”.  Trzeba wyjątkowej bezczelności albo błazenady, nie mówiąc o pogardzie dla „fanów”, żeby sformułować takie zdanie. Polak, urodzony w Polsce, robiący maturę i magisterkę w Polsce, pracujący w Polsce, żonaty z polską mega-gwiazdą estrady, osiadły w Polsce – pisze o wymuszonym czteroletnim pobycie w kraju! I cierpiał strasznie, kierownikując najlepszemu, najświetniejszemu klubowi jazzowemu w centrum stolicy, dorabiając w reżimowym pisemku dla młodzieży! W dwa lata od wprowadzenia stanu wojennego – „1983 debiut poetycki w Twórczości[4]”. No, kurdę, dysydent cała gębą! Nie to co aktorzy, którzy w tym czasie przesiadali się do taksówek w roli „taryfiarzy”.

Dziś „publicity” Kamila Sipowicza naznaczone jest wspomnianym importem narkotyków dokonanym przez suczkę. Zajrzyjmy do wikicytatów: „Dzisiejsza sytuacja jest analogiczna do lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych. W PRL nie było prawdziwych narkotyków, bo granice były zamknięte. Myśmy strasznie chcieli doświadczyć stanów zmiany świadomości, a ponieważ nie było narkotyków, używaliśmy surogatów typu Parkopan, Tri, Brom, Astmosan, Efedryna, krople Inoziemcowa, tego było od cholery. Można ćpać klej, można ćpać benzynę. W każdym ogrodzie botanicznym rośnie sto roślin, które dają kopa. Narkotyczne działanie ma datura, wilcza jagoda, a nawet lilia wodna.(...) Myśmy brali tzw. Tri, rozpuszczalnik, to autentycznie niszczyło mózg. Po astmosanie, który był do kupienia w aptekach bez recepty, dostawało się takiej szajby, że to się w głowie nie mieści. Nie da się tego zakazać. Policjanci i sanepid pójdą i wytną połowę ogrodu botanicznego? Zabronią sprzedawać kleje, czy proszki do prania? Pic na wodę fotomontaż[5]”.

No, jak się ma takie doświadczenia, to ja się nie dziwię dalszym wynurzeniom Sipowicza: „Świat bez narkotyków, do których zaliczam też alkohol, nikotynę, kawę, a nawet czekoladę byłby koszmarem. Być może istnieje w Korei Północnej, tam ideologia zastąpiła niektórym narkotyk. W wolnym społeczeństwie, a nawet w pół – czy ćwierć wolnym, nie jest możliwa likwidacja narkotyków. To, co nazywamy narkotykami, czyli środki zmieniające świadomość, towarzyszy człowiekowi od zarania. A kto wie, czy nie było tak, że ów człekokształtny zażył jakiś silny środek rośliny, jakiegoś grzyba i dzięki temu w ogóle… (...) Powstał człowiek. I powstała religia”. Albo: „Niektórzy twierdzą, że Mojżesz spożywał akację synajską i stąd miał wizje. DMT (psychodelik obecny m.in. w akacji synajskiej, bieluniu i muchomorze) wywołuje stan podobny do stanów opisywanych przez proroków, mistyków i twórców religii. Jest w tym jakaś celowość, że pewne rośliny zostały skonstruowane tak – przez Boga, przez naturę, przez jakąś energię – by w zderzeniu z człowiekiem następowała wymiana molekularna, która umożliwia osiągnięcie transcendencji[6]”. I jeszcze kwiatek (z wywiadu dla Krytyki Politycznej): „Cała cywilizacja komputerowo/internetowa została wynaleziona przez hipisów z Doliny Krzemowej. W ogóle koncepcja wirtualnego świata wynika z doświadczeń z psychodelikami, głównie z LSD”.

Dość cytatów. Po co ma Czytelnik wyjaławiać swój umysł takimi … Tfu!

Czegóż to nie wymyśli narkoman, by sprowadzić z zagranicy „towar” najlepszej jakości! Sipowicz wymyślił, że zakpi sobie z ciemnych jak tabaka w rogu celników i pograniczników. Zamówił porcję silnego narkotyku i kazał przysłać na imię Ramona Sipowicz, czyli na nieświadomą tego procederu psinę domową. No, uśmiać się można do rozpuku! Ktoś mundurowy jednak zorientował się w całej zabawie i popsuł misterną intrygę, która niewątpliwie zdobiłaby towarzyskie „rozmowy przy wciąganiu”, a tu się porobiło i komuś grożą „rozmowy przy obieraniu ziemniaków” w więziennej kuchni.

Sięgnijmy do prasy: „na adres Olgi J. została zaadresowana paczka z Holandii z zawartością 60 gram marihuany. Straż graniczna zawiadomiła policję, która zrobiła nalot na mieszkanie Kory. W mieszkaniu artystki znaleziono 3 gramy marihuany. Korę czeka teraz proces w sądzie. Jej menadżerka całe zajście próbuje tłumaczyć w sposób następujący w rozmowie z Gazetą Wyborczą: - Przesyłka nie była zaadresowana na Korę czy Kamila Sipowicza, jej partnera, tylko na Ramonę Sipowicz. Ramona to pies Kory. Ja sama jestem w lekkim szoku. Nie wiem, jak to mam oceniać czy odbierać. Mam nadzieję, że to była jakaś prowokacja czy zbieg okoliczności i ta akcja nie miała nic wspólnego z tym, że w zeszłym tygodniu Kora w wypowiedzi dla Wprost, opowiadała się za legalizacją marihuany.

My przypominamy sobie tylko okres, kiedy Kora przyszła na plan Must Be The Music ze sztucznym psem. Psia maskotka nosiła imię Pimpek - na część zmarłego wcześniej pieska Kory. Cieszymy się, że Kora kocha zwierzęta i nie rozumiemy, jak można adresować paczkę pełną marihuany na niewinnego psiaka! Skandal!”[7].

Na szczęście dla suczki Ramony, „Prokuratura umorzyła śledztwo w sprawie paczki z 60 gramami marihuany, która została zaadresowana do pieska wokalisty, donosi Gazeta.pl. Okazuje się, że nie udało się ustalić adresata feralnej przesyłki, gdyż adres zwrotny był nieczytelny. - Śledztwo w sprawie przesyłki z narkotykami zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa. Nie można było jednoznacznie ustalić nadawcy tej przesyłki. Jednocześnie wykluczyliśmy, aby Olga J. i Kamil S. mogli np. sami nadać do siebie pakunek. W tym czasie nie wyjeżdżali za granicę, a ponadto biegły grafolog wykluczył, aby to oni napisali dane adresata i odbiorcy - powiedział tvp.info prok. Paweł Wierzchołowski, szef mokotowskiej prokuratury rejonowej”[8].

Doprawdy, naiwność śledczych godna suczki Ramony.

W całej sprawie największym błaznem okazał się jednak mimo wszystko sam Sipowicz. Ma rację twierdząc, że summa summarum alkohol i tytoń sieją w narodzie większe „spustoszenie ważone”, ale trzeba być durniem, żeby na tej podstawie żądać wprowadzania do budżetu nowego podatku od nowej trucizny. A już trzeba być zupełnie małym, żeby nie przyznać się – w gówniażerskiej obawie o to, by nie zaznać kary – do żartu godnego żaków, który nie wyszedł. Powtórzę: klubowa warszawka śmiałaby się do łez z głupich celników, gdyby numer z Ramoną przeszedł. Dlaczego – przegrawszy tę głupią grę – nie chce Sipowicz dostać „kopniaka”? Byłoby przynajmniej honorowo!

Coś to chyba ma wspólnego z moralnością, czy jakoś tak. Załganie to się nazywa, chyba…

Poza tym Kamil wielkim artystą jest, i basta!

Eeeeh, autorytety…, idole…, nadęci celebryci…, pawiany…

Forest Gump PL