Cechy „państw w państwie” (PwP)
Oto niektóre z najbardziej rozpoznawalnych, w kolejności nie-alfabetycznej. A może „według wagi netto”:
CECHA PwP |
OBJAW PwP |
JAK DZIAŁA PwP |
01 Racja przysługująca |
Dowolne procedury zawsze skończą się na przyznaniu racji PwP |
Dowolna sprawa „mielona” w PwP zmierza do konkluzji, w której PwP jest albo rozjemcą ostatecznym, albo decydentem, albo ma „pierwszeństwo” |
02 Dupochrony |
PwP i jego podopiecznych nie ima się żadna wina i kara |
Cokolwiek z udziałem PwP jest wadliwe, skutkuje złem – jest wynikiem działania czynników zewnętrznych, np. złych przepisów, czyjegoś zaniechania, czyjejś złej interpretacji lub orientacji |
03 Obejścia |
Błędy popełnione przez PwP – nie są błędami PwP |
Choć „normalnie” błędy skutkują koniecznością poprawy błędu, naprawy szkody, poniesieniem odpowiedzialności, pogodzeniem się ze skutkiem – PwP na wszystko ma odpowiedź: działaliśmy prawidłowo, w dopuszczalnych ramach, nie ma sprawy |
04 Podwójna epistema |
Sztance i formułki sobie, a życie nas uczy po swojemu |
Prawem nazywa się zarówno nakazy i zakazy (wolno-zabronione), normy, standardy – jak też procedury i algorytmy: te ostatnie są narzędziem w ręku PwP, kiedy „przeciwnik” widzi oczywisty błąd i winę PwP |
05 Samoocena kryje ocenę |
Prawo powszechne stosuje się dopiero po samoocenie PwP |
PwP ma własne procedury karno-dyscyplinarne, które prawem kaduka wyłączają podległość np. sądom powszechnym tego, co „musi” być osądzone siłami wewnętrznymi |
06 Znikoma wrażliwość społeczna |
Sprawy zwykłych ludzi stoją w PwP „ostatnie w kolejce” |
Nawet jeśli sprawa w PwP wszczęta jest przez „zwykłych ludzi” – jej wynikiem jest przede wszystkim korzyść PwP, „zwyklak” ewentualnie też skorzysta, choć nie zawsze, nawet jeśli sprawa zakończy się „pomyślnie” |
07 Samozadaniowość |
PwP jest zawsze „autokefaliczne” |
Nawet jeśli powstaje jakieś prawo (ustawa, dekret, rozporządzenie) regulujące PwP – to jego wynikiem okaże się kolejny przywilej, prerogatywa, immunitet PwP, choćby intencja ustawodawcy była odwrotna |
08 Majątek klauzurowy |
Wielki majątek, wyłączony z powszechnego dostępu |
Ważną cechą PwP jest dyspozycja na „wieczną wyłączność” olbrzymim majątkiem (najczęściej infrastrukturalnym”, jeśli udostępnianym „obcym” – to na drakońskich warunkach i nigdy nie w pełni |
09 Parabudżety |
Podmiotowe i zadaniowe odpisy powszechne |
W powszechnie obowiązującym „systemie budżetowym” są zainstalowane „imienne mechanizmy” skierowujące strumienie odpisów, podatków czy opłat albo akcyz ku konkretnym PwP, co oznacza, że PwP gospodarzą „na swoim” |
10 Uprawnienia inwigilacyjne |
Prawo do odrębnego, wyłącznego gromadzenia danych wrażliwych |
Dla ułatwienia „codziennej działalności” (np. usługi dla ludności, bezpieczeństwo transakcji, bezpieczeństwo publiczne, statystyka) PwP ma specjalne uprawnienie do gromadzenia danych o ludziach i ich konstelacjach, nawet wbrew ich woli, nawet jeśli nie mają „interesów” u PwP |
11 Rangi |
Ściśle hierarchiczna struktura stanowisk z pakietem praw, przywilejów, obowiązków i immunitetów |
Prezentowana „na zewnątrz” oficjalna struktura może, ale nie musi pokrywać się z rzeczywistym podziałem wpływów i możliwości poszczególnych osób, które swoją PwP-MOC czerpią z odrębnych niejawnych ustaleń poza kontrolą i poza jawnością |
12 Kościec obrośnięty |
Struktury PwP są obrośnięte „kiściami geszefciarskimi” |
Każda ranga rzeczywista (niekoniecznie zbieżna z formalną) – to przyzwolenie na wyłączne zarządzanie „zblatowanymi” koloniami biznesowo-geszefciarskimi (nie zawsze komercyjnymi) _ zmiana kadrowa przebudowuje te kiście, a konkursy i przetargi – to atrapa |
13 Poza kontrolą |
Nie ma takiej „demokratycznej” formuły, która jest w stanie dać „poliszynelowi” rzeczywistą orientację w sprawach PwP |
Obok tupeciarsko-bezczelnych barier dla kontroli i przepływu informacji (np. tajemnica służbowa, biznesowa, państwowa) – istnieją niezliczone sposoby „mimikry informacyjnej”, co oznacza, że nawet oficjalno-formalne kontrole nie są w stanie dotrzeć do sedna kontrolowanego tematu |
14 Ustrój feudalno-patrymonialny |
Patrymonializm (uzależnienie relacji służbowych od relacji osobistych) jest „obowiązujący” w PwP |
PwP nierzadko są „personalizowane”, wizerunkowo wiązane z konkretnym nazwiskiem, ale nawet jeśli nie – to w ramach hierarchii przełożony jest powiernikiem, ojcem i matką podwładnego, głównym redaktorem jego kariery w PwP i losu w ogóle |
15 Kotwice międzynarodowe |
Przepływy mocy i interwencje |
Dla rozmaitych wzniosłych przyczyn krajowe, a nawet lokalne PwP jednoczą swoje siły w federacjach międzynarodowych, co pozwala „wymieniać dobre praktyki”, a w chwilach kryzysowych uciec się „pod opiekę” społeczności międzynarodowej |
16 Abonamentowy haracz |
„Obowiązujące świadczenia” generowane przez PwP |
Niezależnie od zasilania parabudżetowego (systemowego) – PwP mają uprawnienie do zawierania umów natury komercyjnej, a spośród nich najczęściej stosuje się stałe opłaty za usługę „na rzecz ludności lub przedsiębiorczości”, pozorną od początku lub z czasem |
17 Pogarda dla niewtajemniczonych |
Podmioty „uwikłane w relacje” nie są równe |
W kontaktach z PwP wszyscy „spoza” PwP są zaledwie „gośćmi, stronami, petentami, płatnikami, natrętami, karmą, ofiarami” PwP, ich głos liczy się dopiero, kiedy jest zespolony, „zorganizowany” |
18 Hermetyczny język |
Słownictwo i formułowanie dokumentów odbiegają od zrozumiałej potoczności |
Nie tylko środowiskowo-towarzyski żargon, ale też oficjalnie obowiązujące, precyzyjnie zdefiniowane pojęcia obowiązkowo używane w działaniu – izolują „swoich” od „obcych” |
19 Apanaże |
Kapitałowe dyskontowanie przynależności środowiskowej |
Gwarantowane wynagrodzenie dalece wyprzedzające „średnią przyzwoitości”, liczne immunitety, nietykalność „służbowa”, krótszy limit wymagalnych lat pracy, niezbywalne dochody podczas przerw i na emeryturze, pierwszeństwo w dostępie do rozmaitych „rzadkich” dóbr i usług |
20 Nadczłowieczeństwo elit |
Etos nadludzki |
Zespolone środowisko PwP jest wychowywane przez swój establishment w poczuciu własnej nadludzkości (kastowości) oraz w etosie ponadhistorycznej misji, tak też występuje wobec „zewnętrza”. Elementem takiej narracji jest domniemana „niezastępowalność” elity PwP |
Oczywiście, nie każde „państwo w państwie” jest „modelowe”, nie każde zawiera w dużym natężeniu oraz proporcjonalnie wszystkie wzmiankowane cechy, poza tym niektóre PwP żyją „z nadania” innych PwP, ale nie polega to na „uzależnieniu”, tylko na zapożyczeniu formuły.