Recepta regalia
Są takie dobra wspólne, których nie wolno spieniężać
Słowo „regalia” oznacza „królewszczyznę”, czyli dobra, wartości, możliwości stanowiące trzon Skarbu Państwa. W języku wojskowym jest to tzw. „zapas nienaruszalny”.
Słowniki definiują regalia jako charakterystyczne dla wczesnego średniowiecza dziedziny gospodarki zastrzeżone dla panującego, choć w potocznym rozumieniu słowo to kojarzy sie również z takimi ceremonialnymi ozdobnikami, jak insygnia władzy czy dworskie stroje urzędowe.
W średniowieczu europejskim jasne było dla każdego, że wszystko co stanowiło esencję państwa i jego zasoby – należało do władcy (z czasem prywatna własność władcy została oddzielona od Skarbu Państwa).
Dziś na listę regaliów wpisałbym:
A. Grunty, wody, górotwory i lasy wspólne (państwowe, komunalne): tu trzeba poczynić zastrzeżenie, że nie mogą być one poprzedzielane, pofragmentowane własnością prywatną (w takich przypadkach niezbędna jest komasacja);
B. Infrastrukturę krytyczną: energetyka, wodociągi, kanalizacja, ścieki i oczyszczalnie, telekomunikacja, ciepłownictwo, poczta, schrony i magazyny przetrwania, zapasy i wydobycie wszelkich kopalin, huby (porty wodne i lotnicze, węzły drogowe i kolejowe, serwery internetowe, koszary lub potencjalne koszary), melioracje gruntów i regulacje rzek;
C. Armię, policję, militaria (obiekty stałe i ruchome), straże, organy kontroli i statystyki, dyplomację (wraz z bardziej lub mniej sekretnymi kodami, hasłami, trybami komunikacji), sieci, struktury i systemy, szczególnie te zdolne przygotowywać do obronności powszechnej i takichz alertów (np. na wypadek katastrof);
D. Udziały Państwa i administracji lokalnej w komercyjnych przedsięwzięciach, a w szczególności tzw. „złote akcje”;
E. Prawa szczególne, takie jak bicie monety (emisja pieniądza), monopol loteryjny, bankowość, kreowanie budżetów i funduszy, definiowanie zbiórek, podatków i akcyz, wymiar sprawiedliwości, wyjątkowe koncesje gospodarcze, bazy danych gospodarczych, społecznych i „wrażliwych”;
F. Ochrona zdrowia (sieci i procedury) i edukacja (sieci i procedury) oraz transport publiczny (towarowy i osobowy) wraz z logistyką, zapasy i produkcja żywności (wraz z recepturami), dostęp do wody pitnej, a także technologie, materiały i procedury przeciw-epidemiologiczne;
G. Obiekty i dzieła z zakresu dziedzictwa narodowego, pomniki historii i natury, patenty i wynalazki, zasoby biblioteczne;
Elementy tej listy powinny być poddane kategoryzacji, ta zas redagowana w okresach kadencji Parlamentu. Jądrem kategoryzacji powinien być spis dóbr, wartości i możliwości, które gwarantują przetrwanie – np. przez rok – całego społeczeństwa i integralności kraju w warunkach ekstremalnie niekorzystnych (wojna, katastrofa kosmiczna czy ekologiczna, zapaść gospodarcza). Te elementy infrastruktury krytycznej pod żadnym pozorem i w żadnej formie nie mogą być wyzbywane, prywatyzowane, wpasowywane w zobowiązania.
„Drugi krąg” regaliów może być co najwyżej czasowo – w drodze konkursu – dzierżawiony lub oddawany plenipotentom na okres kadencji parlamentarnej, przy czym podmioty zarządzające na tej podstawie regaliami mogą na każde pięć kadencji wykorzystać tylko jedną (ważne jest tu zastrzeżenie, by nie dokonywały sie zmiany pozorne);
„Trzeci krąg” – to regalia podlegające obrotowi komercyjnemu przy zastrzeżeniu ich pełnej dyspozycyjności wobec Państwa oraz przejęciu przez Państwo w sytuacjach ekstremalnie niekorzystnych.
W Polsce gospodarka regaliami jest podporządkowana komercji i działaniom ratującym chwilowo budżety. Co oznacza – że nie istnieje, skoro „gubi” racje społeczne i gospodarcze.
Recepta:
Podstawą wszelkich działań sanacyjnych powinien być REJESTR REGALIÓW POLSKICH, który nastepnie w każdym roku budżetowym powinien być poddany audytowi. Rejestr ten powinien zawierać – wedle zarysowanych powyżej „kręgów” – index regaliów obłożonych bezwzględnym zakazem obrotu oraz procedury obrotu pozostałymi regaliami.