Konstytucja bez Państwa

Czymże jest Konstytucja? Zawiera ona zapis elementarnych, bazowych norm regulujących życie społeczne-publiczne, zawiera też podstawowe Racje kulturowo-cywilizacyjne. No, i na koniec, funduje Państwo, czyli ustanawia Organy i Urzędy, Funkcjonariuszy i Urzędników oraz Plenipotentów i Agentów, rozpisuje pomiędzy nich kompetencje i relacje. Oraz daje części z nich prawo do stanowienia prawa.

Im więcej czasu upływa, tym bardziej Konstytucje stają się Aktami Erekcyjnymi Państwa, tym mniej w nich rzeczywistego udziału i znaczenia Racji i Norm Elementarnych.

Właściwie tylko czekać na porządną habilitację, w której ktoś trzeźwo myślący wykaże, iż Państwo fundowane jest w Konstytucjach kosztem Racji i Norm, bo samo delegowanie na Państwo wszechwładzy kłóci się z owymi Racjami i Normami. Szczegółowe zapisy konstytucyjne wyraźnie ujawniają, że wszystko, co dotyczy Norm i Racji okazuje się fasadą, atrapą, „potiomkinowską wioską” wobec zapisów ustanawiających Państwo.

W szczególności zapisy ustanawiające Obywateli – Suwerenem Państwa, zapisy o „demokratycznym państwie prawa”, o „służebności Państwa wobec Obywatela” (tego ostatniego brakuje np. w obowiązującej Konstytucji RP).

Głęboki sens polityczny współczesnych Konstytucji świata jest taki, że redagują je Państwa, co w praktyce oznacza, że owe Państwa przewłaszczają pod swój zarząd dobra, wartości i możliwości Krajów oraz Ludności, uzurpując sobie prawa do wszystkiego, co decyduje o ustroju, o konkretnej praktyce: prawa „właścicielskie” wszelkich dóbr, wartości i możliwości, prawa do ustanawiania gmachu państwowego (struktur, ciał, organów, urzędów), do ostatecznej wykładni wszelkich wątpliwości, do nadzoru funkcjonowania samego siebie, do szafowania ludzkimi losami, a nawet do dalszych redakcji-iteracji Konstytucji.

Równie dobrze mógłby rzezimieszek-watażka czy miejscowy ober-biznesmen, zawładnąwszy jakimś miasteczkiem, napisać „demokratyczny” statut tego miasteczka, z tym jednym niewinnym zastrzeżeniem, że on sam jako fundator statutu i dobroczyńca miasteczka ma prawo do ostatecznej interpretacji wszystkiego, a nawet do zmiany tego statutu!

Jeśli zważymy, że Państwo współczesne bliskie jest wyczerpania swojej efektywności w zarządzaniu nawą publiczną, jeśli zważymy też, że poważną alternatywą dla Państwa jest Samorząd Powszechny – to zaczniemy zastanawiać się, dlaczego Państwo wpisuje Samorząd do Konstytucji (nie tylko terytorialny) jako swoje (państwowe) narzędzie, a ni byt niezależny, równoległy? Przecież jedyną poważną konsekwencją takich zapisów jest uczynienie z Samorządu wasalnej, wysuniętej placówki Państwa, która obarczona jest obowiązkami i odpowiedzialnością, namiastką praw (byle były zgodne z tym, co Państwo sobie wyobraża) i nadzieją na udziały w budżecie, konstruowanym wszak z „ludzkich” środków!

A można sobie wyobrazić również inne niż samorządowe alternatywy dla Państwa: dziś są one śladowe w społecznym imaginarium – ale są!

No, to tyle w ramach wstępu.